تجلی عشق

باد هم کم نکند سوز دل صحرا را

قطره ای عشق به آتش بکشد دریا را

از غم عشق تو ای دوست ببین جان به لبم

فرصتی نیست دگر وعده مده فردا را

بچشان ذره ای از لعل لبت بر لب من

تا معلم بشوی بر دل من اسما را

چهره ی ماه تو را گر که نبینم کورم

ورنه بینا به کجا گم بکند پیدا را

یا که جانم بستان یا به وصالت برسان

اعتنایی بنما بیش مسوزان ما را

ساقی از فیض تو شد عالم امکان آباد

من خرابم چه کنم از می عشقت یارا

این عجب نیست که بی دیدن تو مجنونم

ذکر اوصاف تو مجنون بکند لیلا را

قطره ای اشک که از چشم خمارت آید

همچو آواز زند بر سر من دنیا را

این ترک خورده دلم ،وحشت این را دارد

که بمیرد و نبیند پسر زهرا را

  

 اگر عاشق شدن فصلش بهاره

یه عمره بی بهارم کی میایی؟

به عشق این بهار عاشقونه

یه عمر در انتظارم کی میایی؟

بیا نغمه سرای کوچه باغم

بیا تا جون دارم بیا سراغم

میخوام تا دنیا دنیاست با تو باشم

تا خورشید روی با ماست با تو باشم

انتظار

عــــــشق یعنی انتـــــــــظار ٬ انتــــــــظار               عـــشق یعنی هر چه بینی عکس یار

تا کی در انتـــــــظار تو شب را سحر کنم               شب تا سحر به یاد رخت ناله سر کنم

ای غایــب از نظر ٬ نظری کن به حال من               تا چند سیل اشـــــک روان بصـــــر کنم     

   باز هم جمعه ای گذشت و انتظارمون پایان نگرفت ٬ حق داری آقا آخه تو کجا و چشمان ما کجا

اما:تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد        

                                                                حیف باشد که تو باشی و غم ما را ببرد 

ای مولا عاشقانت٬ منتظرانت زمزمه ی اللهم عجل لولیک را بر لب دارند و آرزوی دیدن روی تو را

اما٬ یک روز پنجره ای رو به جهان گشوده خواهد شد و زیباترین گل جهان چشم منتظرانش

را روشن خواهد کرد .روزی می آید که خورشید از زمین طلوع میکند اما ترسم از آن است که آن روز نباشم

 

یاد بچه گیمون بخیر  

وصلت عشق

سلام به همسر عزیزم که انقدر که با دل مردم راه میاد با دل خودش راه نمیاد...معمولا روزهای

جمعه اش را برای دیگران اختصاص میده مثل امروز ٬ آنان که خود را نمیبینند و با دل مردم

راه میایند و در برخورد با مردم انصاف و احترام را رعایت میکنند محبوب دلها میشوند و مورد حمایت

 همنوعان  قرار میگیرند و هر جا که روند قدر میبینند و بر صدر مینشینند.سپرده گذاری در صندوق دل

دیگران با سود دهی فراوان ومادام العمر کار انسان های عاقل است که زندگی را خارج از لاک خود

 معنا میکنند خوبی ها را در دل مردم پس انداز میکنند و هنگام نیاز از آن برداشت میکنند .این نوع

 زیستن با دیگران عاقلانه٬ خدا خواهانه٬ و نوع دوستانه  است.

منظور این است که گاهی رابطه ی افراد با دیگران با قیچی مرگ قطع میشود ونه دلی بدست آورده

 اند و  نه کار حسنه ای انجام داده اند و پس از مرگ فراموش میشوند اما کسانی هستند که تداوم

 حیات دارند و با مرگ پرونده شان بسته نمیشود و مردم پیوسته به یادشان هستند .

حضرت امیر (ع)می فرمایند:برترین چهره ی بشر پس از مرگ است و توصیه میفرمایند که :با مردم

 چنان همزیستی و معاشرت داشته باش که اگر مردید٬ ‌در حسرت فقدان شما بر شما بگریند و در

 زیستن دلباخته و علاقه مند به شما باشند.

همسر عزیزم چون که شما هم دارای چنین خصلتی هستید این مطالب رو برات نوشتم (البته این

خصلت یکی از هزاران خصلت خوب شماست )

 در ضمن پیشاپیش سالگرد یکی شدنمان را تبریک میگویم با یک دنیا عشق